4 Haziran 1951 Doğum tarihim

Ben iki yetimin ilk kız çocuğuyum. Anam ve Babam.Onlar iki yetim.
Kader onları bir araya getirmiş.
Annemin ilk çocuğu, babamın ise ikinci evladı.
Babam ilk evliliğinden bir erkek çocuğu sahibi..

Onlar ,yani iki yetim. Mutlu bir ailenin fedakar babası, şefkatli anası idiler

Hatıralarımda mutluluk, neşe,şefkat ve sevgi ile yaşayan güzel bir aile canlanıyor.

Sanki bir masal gibi…

Şefkat ve sevgi, fedakarlık ve çalışkanlık bu kelimeler bana her zaman annemi ve babamı hatırlatır.

Üç kız kardeşim daha var.En büyük ben olduğum için belki de onların hatırlamadıkları ayrıntıları biliyorum.

Mesela

En küçük kız kardeşimin kirazlı elbisesi olmadı.
Çünkü annem bize Kurban bayramı için diktirdiği mavi elbiselerin üzerine günlerce uğraşıp, dantel kirazlar örmüştü.
O tarihte en küçük kız kardeşim daha doğmamıştı.

Erzurum “a giderken tren kompartımanına salıncak kurmuştu babam.
Benden dört yaş küçük olan kardeşim henüz bebekti.Yeni doğmuştu.

Babam Erzurum” da Yedek Subaydı.

O yıllardan Erzurum denince ilk aklıma gelenler, tepelerinde hiç eksik olmayan karlı Palandöken dağları.
Atın üzerinde Babam ve kapıya sıkıştırdığım parmağım.
Bir de Emir erimiz İzmit"li Hasan ağabey

Babam Eğitim ordusu neferi idi.
Öğretmendi. Yedek subaylığını tamamladıktan sonra öğretmenliğe devam etmedi. PTT de görev aldı.Emekli olan a kadar da orda görevini sürdürdü.

Annem ve Babamı ,iki yetimin hayat öyküsünü onlardan dinlediğim gibi anlatmaya çalışacağım.

Bu sitede hep birlikte iki yetimin acı tatlı günlerine ,hayat mücadelesine şahit olacağız. Bazen gözyaşı dökecek, bazen de gülümseyeceğiz.Yaşanmış mazinin derinliklerinde kalmış ama asla unutamayacağım güzellikleri sizlerle yeniden canlandırmaya çalışacağım.

İlk okula Ankara”nın ilçesi Polatlı”da başladım. Ağabeyim okula gidiyordu.
Çok ağlamıştım, o üçüncü sınıftaydı, okuyup, yazıyordu. Elinde çantası , kalemi, defterleri, renkli dergileri merak ediyordum.

Babam elimden tutup okula götürmüştü. Henüz 6 yaşıma girmemiştim. Okulun Müdürü babamın öğretmen okulundan arkadaşı idi.
Madem çok istiyor kayıt yapmayalım. Gelsin demişti.
Onlara göre ben bıkacaktım. Ama öyle olmadı..Sınıfta ilk okumayı ben sökmüştüm.

Bunlar minicik ayrıntılar ama hatıralarımın daha doğrusu hayatı tanımaya başlamanın ilk adımları .

İki yetim başlığı ile kaleme alacağım öykünün kahramanları ile yaşamış olmanın tadını, onların çileli hayatlarını, hep birlikte göreceğiz. Bu hikaye de ve devamında ben de olacağım.

Neden ben ?

Çünkü ben onların evladıyım. Umutları, Sevgileri çabaları benim içindi. Kardeşlerim içindi.

Babam görmüş olsaydı bu yazdıklarımı beğenmezse yinede aferin HAS KIZIM derdi.Yüreklendirmek gayret vermek için. Eksiğim ,kusurum olursa onu tecrübeli bir jğretmen gibi anlatarak doğrusunu yapmamı sağlardı. Hep yaptığı gibi.. Sevgisinin sıcaklığı ile.

Gururluyum.Mutluyum.Onları özlemiş olsam da.Onların evladı olmanın tadı huzuru ile..

CENNET MEKANLARI OLSUN. AMİN!