Fabrikada çalışanlar arasında güzel bir adet vardı.

Genellikle Alman kadınlar şeker, çikolata gibi şeylerle gelirler.
Geçerken Benim ve Ayşe”nin makinelerimizin kenarına bir iki şeker bırakırlardı.
Biz de onlara Almanca teşekkür ederdik..

Bir gün Küçük Ayşe bir paket şekerle gelmişti.
Herkese dağıttı. Hep onlar verecek değil ya.

Ayşe böyle bir hoşluk yaptı iyi de oldu.
Hepsi de sevindiler. Ayşe”ye teşekkür ettiler.

Eh Ayşe”nin de doğal olarak afiyet olsun ya da bir şey değil gibi söz etmesi gerekirdi.

O da onların Türkçe bilmediğinden yola çıkarak (ZIKKIMIN KÖKÜNÜ YE) deyiverdi Hemen Sordular.
Ayşe (Zıkkım Kök ye ) nedir anlamında pek tabi kendi lisanları ile.

Gayet rahat bir şekilde Ayşe”cik Teşekkür demek dedi

Ah keşke demeseydi.
söylemişti bir kere düzeltmeye çalışmak ta zordu.

Aradan birkaç gün geçti. Yine Alman hanım şeker dağıttı.
Bizim Ayşe teşekkür etti.

Bayanın cevabı Ayhe (Ayşe) ZIKKIM KÖK YE…