1995/ANKARA
ANKARA”DA BİR GECE
Başkent Ankara, en güzel semtlerinden .Gece bir hayli ilerlemiş.Saate bakmak içimden gelmiyor.Açık, berrak dupduru bir gece.Sokaklar ıssız,çıt çıkmıyor.Keçiören sessiz ve sakin bir semt.
Bahçe içinde,şirin minicik sıcacık yuvamız.
Bahçe kapısında karşılıyor hatıralar.her taşın altı, her duvarın dibi,her ağacın gölgesi duygu yüklü Hatıralarla baş başayım.
Kah gülümsüyorum biraz buruk biraz özlem dolu, kah ağlıyorum., yanaklarımdan süzülen yaşları silerek.
Sevgiyle örülmüş iplik kozasını andırıyor , çocukluğum ve anılarım.
Daha dün gülerek şu kapıdan içeri adımını atardı babam. Neşe içinde, İçimi ısıtırdı sıcak gülüşü, Tatlı sert öfkeleri. Şefkatle bakan gözleri. İşte şimdi girecek o kapıdan içeri.
Daha dün yatıyordu şu divanda. Bitkindi , yorgundu bedeni. Gözlerindeki sevgi yine yansıyordu. Yine gülümsüyordu. Bir farkla. Hastaydı..
Boğazımda hıçkırıklar düğüm , düğüm. O yakıyor. Sadece acı çektiğini anlıyorum. Gözlerimden akan yaşlara hakim olamıyorum..
Bahçe kapısının iki yanındaydı Akasya ağaçları.Sokağın başından duyulurdu mis gibi kokusu. Yorgun yolcuların mola verdiği yerdi Akasya ağaçlarının gölgesi..Soğuk suyu hazırdı Annemin.Sıcakta bunalmış, yokuşu tırmanmakta güçlük çekenlere ikramıydı.
Renk renk gülleri kurumuş. Leylak ağacının yerinde kuru bir dal kalmış. Meydan okurcasına zamana ve ona ihanet eden kıran incitenlere inat.Ne gül , ne leylak, ne de akasya kalmış. Önce yan bahçeye uzanan kollarını komşu kesmiş.Sonrada kökünü kurutup sobada yakmış.
İki damla yaş akasya ağacı için.
Her köşesinde bir hatıra.acı, tatlı , kimi zaman neşe dolu, kimi zaman hüzün verici. Hatıralardan kaçmak imkansız.
Babamı hatırlıyorum.Onu kaybettiğimde tek damla yaş akmamıştı gözlerimden. Göz pınarlarım kurumuştu. Şimdi ise hatıralara ağlatıyor.
Her yıl Ankara”ya gelirim. Bazen iki defa hatta daha fazla gelip gittiğimi olur.Hep yitirdiğim güzellikleri arar oldum.
Şu anda kendimi dipsiz bir kuyuda gibi hissediyorum Rüzgara kapılmış hazan yaprağı gibi oradan, oraya sürükleniyorum.
Ne güzel başlamıştı yolculuğum.Şairin dediği gibi Haydarpaşa”dan.
Nihayet Doğduğum, büyüdüğüm hep özlediğim o büyülü şehirdeyim..
Herkes burada işte.Hatıralarım da burada…
Ben mi ?
Bir ben yabancıyım Şimdi ANKARA”da