İlginç gelebilir,inanmak bile zor gelir.
Ama gerçekti. KEDİM ORUÇ TUTUYORDU.
Henüz 15 günlük yavruydu.. Biberonla bile süt içemiyordu.
Damlalıkla süt içiriyorduk.
Büyüdü cinsinin tüm özelliklerini taşıyordu.
Uzaktan bakınca kurt köpeğini andırıyordu.Çok vahşi bir görünüşü vardı. SİYAM kedisiydi.
Ne kadar vahşi görünsede yumuşak ve sevgi doluydu.
Nankör diyenlere inanmayın kedilerde sadık ve cana yakın sıcacık hayvanlardır.
Ramazanın ilk günüydü fark edemedim.
Akşama kadar sevdiği yiyeceklere el sürmedi. Suyunu sık sık değiştirdim. Sıcak mevsimdi ısınmıştır diye.
Hasta mı diye düşünmeye başladım.
İftar yaklaşıyordu. Benim de telaşım artıyordu.
Kedim benden de telaşlıydı..
Tam iftar vakti ezan okunmasına birkaç dakika vardı. Yemek yediği yerde beklemeye başladı.
Orucumuzu açarken ona da özel pişirdiğim yemeğini verdim.
Ezandan önce verdim onun için sofradan kalkmayalım diye.
O da ne yine el sürmedi.
Ezan okunurken yemeye başladı.
İnanamadım.
Ama sahurda da bizimle beraber yedi.
Tam otuz gün bizimle sahurda ve iftarda yemek yedi..
Yanımızda yaşadığı yıllar boyu her Ramazan oruç tuttu.