Elli metre ötedeydi kavşak.

Keskin bir fren sesi ile irkildim .

Ardından biranda çalan kornolar.

Dikkatimi oraya çekti.

Balkona henüz çıkmıştım.Yol tıkanmıştı.

Hep bir ağızdan konuşuyorlardı insanlar.

Arkalardan bir otomobilden bir genç indi.

Kavşağın ortasına geldi .Eğildi. Eline aldı bir kedi yavrusuydu..

Az ötedeki çöp bidonuna attı yavruyu.

Ana kedi ordaydı. Çırpınıyordu. Sesi kornalardan daha güçlüydü.

Sonunda ana kediyi de uzaklaştırdılar oradan.

Herkes yoluna gitti.

Kimsenin hesaplamadığı tek şey vardı. Kedi anaydı!!

Dört gün boyunca kavşağa geldi yavrusunun kanını kokladı ,feryat etti.

Nihayet dördüncü günün sonunda yağan yağmur yavru kediden ne kan izi bırakmıştı ne de kokusunu.

Annemin sözünü hatırladım.


Kediler köpekler ana olmasın!!